Od rozpoczęcia fizycznej budowy minął rok, budujemy pomału i etapami. Po drodze wiele się wydarzyło. Budowa domu była przeplatana łzami zarówno szczęścia, gdy dom rósł jak i złości, bo równocześnie było wiele chwil o których zwyczajnie chcielibyśmy zapomnieć.
Ogromnie się cieszę, że spełniamy marzenia, ale z drugiej strony czuję się nie pewnie. Boję się, czy damy radę finansowo i psychicznie, czy dobre decyzję podjęliśmy. To się okażę, ale trzeba być dobrej myśli. Marzenia nie spełniają się ot tak, w tym cała ich magia, że są wyczekane... To co najważniejsze już widać i cieszy :) Do końca pozostało jednak mnóstwo pracy, dlatego nie poprzestajemy i działamy dalej.
Są osoby, które dużo nam pomogły. ( z resztą nie da się domu wybudować samemu, potrzebni są ludzie do pomocy)
Jeszcze rok temu było tak:
