Taras drewniany - jak zrobić go dobrze, by służył przez lata?

Taras to strefa relaksu, która płynnie łączy wnętrze domu z ogrodem i daje mieszkańcom możliwość różnorodnej aranżacji przestrzeni wypoczynku na świeżym powietrzu. Oferuje atrakcyjne miejsce do relaksu i wzbogaca wewnętrzny program funkcjonalny. Taras jest ozdobą domu, jego kształt powinien wynikać bezpośrednio z bryły budynku. Strefa tarasowa może być zlokalizowana w podcieniu, zadaszona dodatkowym traktem dachu, bądź też zaprojektowana jako w pełni otwarta i odpowiednio wyeksponowana przestrzeń. Lubianym przez Inwestorów rozwiązaniem są ażurowe pergole nad tarasem, które mogą być wykonane z drewna, dodającego strefie wypoczynku klimatycznego i naturalnego wyrazu. Drewno jest także popularnym materiałem, chętnie wybieranym do wykonania nawierzchni tarasu.

W artykule przeczytasz o tym, jak zbudować taras drewniany, czym zabezpieczyć legary pod taras, jak przygotować podłoże pod taras drewniany, znajdziesz tutaj także wiele innych przydatnych informacji z zakresu budowy drewnianego tarasu.

Drewno jest naturalnym materiałem, który w przypadku zamiaru zastosowania na tarasie należy wybrać bardzo starannie i równie dokładnie zabezpieczyć przed działaniem czynników atmosferycznych. Naturalność, szlachetność, ponadczasowość to niewątpliwe atuty drewna, które sprawiają, że niezmiennie materiał ten cieszy się dużą popularnością wśród Inwestorów. Drewno znakomicie komponuje się także z innymi materiałami elewacyjnymi, takimi jak naturalny kamień, cegła, beton architektoniczny, wspaniale ożywia i ociepla zarówno ciemne, jak i jasne tynki. Wybór drewna na taras wymaga przemyślanej decyzji i cena nie powinna być w tej kwestii dominującym kryterium. Jest to inwestycja na lata, dlatego chcąc cieszyć się przez długi czas pięknym wyglądem tarasu drewnianego, należy wybierać materiał, mając na uwadze jego parametry, odporność na zniekształcenia, uszkodzenia, czy wilgoć. Wybór należy z pewnością dostosować do miejsca, w jakim usytuowany jest taras i czy będzie to strefa zadaszona, czy otwarta i tym samym bardziej narażona na działanie niekorzystnych czynników atmosferycznych. Oczywiście wybór desek tarasowych należy także odpowiednio dostosować do pozostałych elementów i stylu budynku, dbając o harmonię i spójność całej kompozycji. Warto także wspomnieć, że alternatywą dla drewna tarasowego może być taras z deski kompozytowej, nawierzchnię można również wykonać z płyt betonowych, czy taras z kostki brukowej.

Zobacz najciekawsze projekty domów!

---

---

Zobacz więcej projektów

Jakie deski na taras będą odpowiednie? Wybór materiałów na taras jest bardzo duży, jednak można przyjąć ogólny podział na gatunki drewna krajowego oraz drewno egzotyczne, które charakteryzują się nieco odmiennymi właściwościami. Biorąc pod uwagę wymiary desek, to zazwyczaj nawierzchnię tarasu wykonuje się z desek o grubości 19 - 26 mm i szerokości 9 - 15 cm. Wilgotność drewna nie powinna być wyższa niż 20 - 30%.

Najpopularniejszymi krajowymi gatunkami drewna wybieranymi na tarasy drewniane są deski sosnowe, deski świerkowe i deski dębowe. Choć krajowe drewno jest znacznie tańsze w porównaniu z gatunkami egzotycznymi, to jednak wykazuje mniejszą odporność i warto mieć to na uwadze, szukając właściwego produktu. W przypadku zastosowania na nawierzchni tarasu krajowego rodzaju drewna konieczna jest odpowiednia impregnacja oraz regularna konserwacja, zapewniająca dłuższą żywotność materiału. Dla trwałości nawierzchni nie bez znaczenia jest też lokalizacja tarasu i ekspozycja na słońce, czy zmienne warunki pogodowe.

Drewno egzotyczne uznawane jest za bardziej odporne, dzięki czemu nawierzchnia tarasu wykonana z takich desek będzie bardziej wytrzymała na działanie zmiennej aury. Do popularnych gatunków egzotycznych należą: teak, massaranduba, bangkirai. Struktura ich jest zwarta, co zapewnia im twardość i dużą odporność na ścieranie. Niektóre gatunki są w naturalny sposób nasączone żywicami i olejkami, dzięki czemu nie wymagają szczególnej impregnacji. Aby uchronić drewno przed zmianą koloru pod wpływem czynników zewnętrznych, warto je regularnie olejować.

Popularnością cieszą się także gatunki drzew skandynawskich, naturalnie przystosowane do trudnych warunków i niskich temperatur. Wśród nich ceniony jest świerk skandynawski. Wykazuje dużą twardość i wytrzymałość oraz wyróżnia się pięknym słomkowym kolorem. Ma w sobie dużą zawartość żywicy, dzięki której zyskuje dobre zabezpieczenie przed zmienną pogodą.

Konstrukcja tarasu, w tym także konstrukcja tarasu drewnianego powinna być stabilna, dlatego konieczne jest odpowiednie przygotowanie podłoża, na którym osadzony będzie taras. Podłoże nie powinno być zbyt wilgotne, należy także zadbać o odpowiedni spadek, aby uchronić taras przez zatrzymywaniem i gromadzeniem się wody.

W przypadku zewnętrznego tarasu, usytuowanego na poziomie parteru, sprawdzi się podłoże wykonane z wylewki z betonu. Należy wybrać odpowiedni produkt, czyli wylewkę zewnętrzną, która będzie odporna na działanie wody i niskich temperatur. Za pomocą pustaków szalunkowych lub deski szalunkowej, listew klinujących i kołków rozporowych należy wyznaczyć powierzchnię tarasu i przytwierdzić ramę do wyczyszczonego wcześniej podłoża. Następnie należy rozmieszać składniki zaprawy w odpowiednich proporcjach i sukcesywnie wylewać oraz rozprowadzać równomiernie na powierzchni. Po całkowitym wyschnięciu zaprawy na podłożu można wykonać konstrukcję z legarów, rozmieszczając je w odstępach co 40 - 50 cm, do których następnie będą prostopadle mocowane wierzchnie deski tarasowe. Aby zabezpieczyć legary przed wilgocią, nie należy ich montować bezpośrednio do betonu, ale z wykorzystaniem specjalnych klinów lub wsporników. Przytwierdzając deski, należy zachować pomiędzy nimi odpowiednie szczeliny dylatacyjne, aby zachować przestrzeń na naturalną pracę drewna.

Budowa tarasu drewnianego na gruncie jest popularnym i szybkim w realizacji rozwiązaniem. Do jego osadzenia zazwyczaj wystarczy wykonać punktowe słupy z betonu, przy czym trzeba zaznaczyć, że rodzaj konstrukcji tarasu należy odpowiednio dostosować do otaczającego go terenu i poziomu podłogi w pomieszczeniu, które przylega bezpośrednio do tarasu. Jeżeli pomiędzy poziomem tarasu a podłogą pomieszczenia nie ma dużej różnicy wysokości (do 20 cm), to legary pod taras można położyć bezpośrednio na utwardzonym wcześniej podłożu. Większa wysokość wymaga wykonania betonowych słupków lub bloczków, na których następnie osadza się konstrukcję z legarami do montażu desek tarasowych. Po wyznaczeniu zarysu tarasu należy wybrać warstwę ziemi na głębokość około 15 - 30 cm. Dno powinno być równe, można je wyłożyć geowłókniną, na którą następnie zostanie wysypane kruszywo.

W zależności od rodzaju gruntu słupki powinny być osadzone na głębokości 30 - 90 cm w rozstawie nie większym niż 1,2 x 1,2 m. Do wykonania słupków należy przygotować szalunek, można go wykonać z kartonu lub zbitych desek, które po zabetonowaniu należy rozebrać. W trakcie betonowania w słupkach można osadzić kotwy pod belki. Konstrukcja tarasu drewnianego opartego na słupkach wymaga utworzenia rusztu krzyżowego, który tworzą belki i przymocowane do nich prostopadle legary. Przekrój belki nie powinien być mniejszy niż 8 x 10 cm, a legarów 5 x 7 cm. Belki nośne rusztu pod budowę tarasu najczęściej układa się równolegle względem drzwi tarasowych. Rozstaw legarów nie powinien być większy niż 50 cm.

Drewniany taras na słupach jest efektowną wizualnie konstrukcją, która sprawdzi się w przypadku, gdy teren pod tarasem ma nierówności lub duży spadek. Atutem takiego rozwiązania może być również możliwość wygospodarowania miejsca do przechowywania pod tarasem. Taka przestrzeń idealnie nadaje się do schowania narzędzi do prac w ogrodzie. Pierwszym etapem w przypadku budowy tarasu z drewna na słupach jest wykonanie betonowych słupów w rozstawie ok. 1 x 1,5 m. Ich spód powinien znajdować się poniżej strefy przemarzania. Do wykonanych otworów należy wprowadzić tuby szalunkowe, zwracając uwagę, aby trzymały pion i poziom. Następnie obsypuje się słupy ziemią i zalewa betonem umieszczając w nich także kotwy do mocowania legarów. W ciągu kilku dni konstrukcja powinna zyskać stabilność i wytrzymałość. Grunt pod tarasem warto wyłożyć geowłókniną, która uniemożliwi wzrost niechcianych w tym miejscu roślin. Na słupach powinno się ułożyć przekładki, które zabezpieczą drewno przed wilgocią. Następny krok to przymocowanie legarów, najlepiej wykonać je z tego samego gatunku drewna, z którego będzie deska tarasowa. Wkręty powinny być ze stali nierdzewnej.

Aby przyszły taras, zarówno ten z desek drewnianych, jak i desek kompozytowych, bądź wykończony innymi materiałami był bezpieczny i dobrze spełniał swoje funkcje, należy odpowiednio zadbać o jego powierzchnię i zapewnić możliwość swobodnego odprowadzania wody deszczowej. Podczas budowy tarasu nie można zapomnieć o zachowaniu właściwego spadku, aby na powierzchni tarasu nie tworzyły się kałuże. Bak spadku lub jego niewłaściwe wyprofilowanie może skutkować podciekaniem wody na ściany domu, a tym samym przenikaniem wilgoci do wnętrza. Należy podkreślić, że bardzo istotne jest właściwe uszczelnienie miejsc, w których taras styka się ze ścianami budynku. Jeżeli taras będzie dostawiany do ściany domu, to warstwa ocieplenie budynku będzie stanowić izolację, dodatkowo można zastosować dedykowany preparat uszczelniający.

W przypadku drewnianej nawierzchni tarasu, wrażliwej na działanie wody i zmiennych warunków atmosferycznych, właściwe odprowadzanie wody jest szczególnie istotne. Drewno pod wpływem wody i wilgoci może puchnąć i zmieniać swoją objętość, należy więc pomiędzy deskami zostawić szczeliny, które zapobiegną wybrzuszaniu się materiału oraz umożliwią prawidłowe odprowadzanie wody.

Warto zainstalować również drenażowy system odprowadzania wody. W tym celu pod powierzchnią tarasu wykonuje się specjalną warstwę drenującą, która wchłania wodę, a następnie odprowadza ją poza konstrukcję tarasu. W przypadku tarasu na betonie można w warstwie betonu wykonać specjalne żłobienia, które ułatwią odprowadzenia wody.

We wcześniejszej części artykułu omówiliśmy już prace związane z budową tarasu drewnianego na różnych rodzajach podłoża, ale podsumujmy krótko kolejne etapy.

Budowę tarasu z drewna należy rozpocząć od wyznaczenia miejsca lokalizacji tarasu i odpowiedniego przygotowania podłoża, w zależności od tego, czy planujemy taras ułożyć na betonie, na gruncie, czy posadowić na słupach. Na tym etapie bardzo ważne jest właściwe wyprofilowanie podłoża, aby w przyszłości możliwe było swobodne odprowadzanie wody.

Aby uniknąć sytuacji, że woda będzie się gromadzić na tarasie i działać niekorzystnie na jego nawierzchnię, należy zadbać o właściwe odwodnienie, w zależności od rodzaju przygotowanego pod taras podłoża. Dobrze wykonane odwodnienie przedłuży żywotność drewnianego tarasu, uchroni przed wykwitami pleśni, czy grzybów i kosztownymi remontami. Należy pamiętać o zachowaniu szczelin pomiędzy deskami, uszczelnieniu styku tarasu ze ścianą domu i innych newralgicznych miejsc.

W kolejnym etapie, na utwardzonym podłożu należy zamontować legary w odpowiednich odstępach, a następnie prostopadle do legarów układać deski tarasowe, zachowując właściwy poziom i szczeliny dylatacyjne pomiędzy deskami. Dylatacja zabezpieczy taras przed uszkodzeniami, czy pęknięciami desek, wynikającymi z pracy drewna i jego reakcji na zmienne warunki atmosferyczne. Warto najpierw ułożyć deski tarasowe na sucho, w razie potrzeby odpowiednio dociąć, aby uzyskać oczekiwany kształt i rozmiar tarasu. Do montażu poszczególnych elementów należy stosować długie wkręty ze stali nierdzewnej. Rdza nie tylko negatywnie wpływa na estetykę, ale może także uszkadzać drewno.

Kończąc budowę tarasu, należy we właściwy sposób zabezpieczyć jego krawędzie i zgodnie z własnymi oczekiwaniami zaaranżować teren wokół. Z tarasem mogą łączyć się przewidziane w ogrodzie ścieżki, warto także ozdobić przestrzeń ulubionymi gatunkami krzewów, kwitnących traw lub kwiatów. Jeżeli taras drewniany jest posadowiony na wzniesieniu, skarpę można obsadzić roślinami płożącymi, które też maja mocny system korzeniowy i w naturalny sposób chronią ziemię przed osuwaniem się.

Drewno jest przyjemnym w odbiorze materiałem, dodającym przytulności i naturalnego klimatu każdej przestrzeni. Aby mogło cieszyć użytkowników swoim pięknem, wymaga odpowiedniej impregnacji. W przypadku tarasu właściwe zabezpieczenie powierzchni drewnianej jest niezwykle istotne. Zewnętrzna strefa wypoczynku narażona jest na działanie różnych czynników atmosferycznych, niekorzystny wpływ na drewno tarasowe ma zarówno intensywne słońce, jak i deszcz oraz mróz. Utrzymanie tarasu z drewna w dobrym stanie wymaga regularnej pielęgnacji, ale dzięki temu powierzchnia przez długi czas będzie piękna i bezpieczna. Sposób impregnacji należy dostosować do gatunku drewna, pamiętając, by zawsze wybierać preparaty dedykowane do stosowania na zewnątrz budynku. 

Jedną z możliwości zabezpieczenia drewna tarasowego jest jego olejowanie. Zaletą uzyskanej w ten sposób powłoki ochronnej jest jej trwałość i elastyczność, olej wnika w głąb desek, a uzyskana na powierzchni warstwa nie łuszczy się i nie pęka. Oleje impregnacyjne można zastosować zarówno na tarasie wykonanym z drewna krajowego, jak i egzotycznego, dzięki nim deski nie będą chłonąć wody i dłużej utrzymają swój kolor. Olej do drewna może być produktem wykonanym na bazie naturalnych składników, syntetycznych żywic, dostępne są też wodne lub rozpuszczalnikowe oleje tarasowe. Olejowanie warto wykonać dwa razy w roku - wiosną oraz jesienią.

Innym sposobem impregnacji drewnianego tarasu jest bejcowanie. Bejce wnikają w drewno podobnie jak olej, pozostawiają widoczne usłojenie, przy czym za pomocą bejcy można zmienić kolor drewna i w ten sposób dostosować tonację nawierzchni tarasu do innych elementów elewacji domu. Drewno na tarasie można także zabezpieczyć lakierem, dzięki któremu, w zależności od preferencji można uzyskać bardziej lub mniej transparentną powłokę. Producenci oferują lakiery o wykończeniu matowym, półmatowym, błyszczącym lub satynowym.

Łączny koszt wykonania tarasu zależy w głównej mierze od wielkości tarasu, rodzaju użytego drewna oraz tego, czy konstrukcję Inwestor wykonuje we własnym zakresie, czy też korzysta z usługi profesjonalnej firmy. Do ceny drewna należy doliczyć koszty poniesione na przygotowanie fundamentu i konstrukcji pod taras oraz środków do impregnacji. Warto mieć na uwadze, że drewno z gatunków egzotycznych może znacząco podnieść koszty budowy tarasu, jednak z uwagi na dużą wytrzymałość, z perspektywy czasu jego wybór może okazać się trafioną decyzją. 

Szacunkowe koszty budowy tarasu z drewna można określić, uwzględniając powyższe parametry i czynniki. Jeżeli realizację zamierzamy zlecić profesjonalnej ekipie, najlepiej warto poprosić o wykonanie kosztorysu prac.

Zastosowanie drewna na tarasie niesie ze sobą wiele zalet. Miłośnicy naturalnych materiałów wykończeniowych chętnie decydują się na to, by zrobić taras drewniany, ceniąc ten surowiec za jego ciepło, przytulność oraz urok i klimat, jakie wprowadza. Taras jest przedłużeniem dziennej części wypoczynkowej, stosując na jego nawierzchni drewno o zbliżonym odcieniu do podłogi w salonie, można wizualnie połączyć obie te strefy. Podczas letnich upałów drewno na tarasie nie nagrzewa się aż tak mocno i można chodzić po nim bosą stopą. Zaletą decyzji o zastosowaniu drewna na tarasie jest też swoboda wyboru odpowiedniego gatunku i koloru, odpowiadającego oczekiwaniom estetycznym i użytkowym. Drewno jest uniwersalnym produktem, bardzo dobrze komponuje się z większością materiałów wykończeniowych oraz elementami aranżacji ogrodu, ale też samo w sobie jest efektowną ozdobą tarasu, czy elewacji budynku. 

Doceniając zalety, warto także mieć na uwadze pewne wady, które wiążą się z wykonaniem nawierzchni tarasu z drewna. Materiał ten nie jest niestety odporny na działanie czynników atmosferycznych i pod wpływem wysokich temperatur, czy deszczu zmienia swój kolor, wymaga regularnej pielęgnacji i konserwacji przeznaczonymi do tego preparatami. Drewno jest trudniejsze w utrzymaniu czystości, wymaga też systematycznego zabezpieczania środkami grzybobójczymi. Na poczet wad zaliczyć należy także koszt wykonania tarasu z drewna, zwłaszcza przy wyborze gatunków egzotycznych.